رواية زواج مدبر البارت الثامن والتاسع بقلم شروق خليل

مصطفي : احم ازيك يا ملك 

ملك بصيت له بحزن و خانتها دمعه نزلت و قفلت بسرعه المكالمه 

مريم باستغراب : ايه دا المكالمه فصلت 

يوسف : عادى ممكن نت ضعيف عندها و لا حاجه 

مريم : ايوا ممكن الفطار جه يلا 

يوسف : مصطفي مصطفي انت معانا 

مصطفي فاق بسرعه من سرحانه  : اممم ايوا يلا 

....... ....... ......... ........

ملك فقلت المكالمه علطول خافت مريم أو يوسف يلاحظوا انها بكيت 

ملك : طول المده اللى فاتت اتعمدت مقولكيش يا مريم علشان متنشغليش بيا و علشان خلاص طلعت كنت تافهه و صغيره قدامه فملوش لازمه تعرفي حتى دلوقتى 

ملك كملت بحزن : شكله اتغير اوى و بقي احلى كمان من الاول ، كان بيسلم عليا و لا على باله و الحياه شكلها جميله عنده و هو مبسوط و عايش حياته الطبيعي يعمل كده ما هو محبنيش انا الغبيه اللى روحت قلتله و ندمت في الاخر و خلاص ، يارب يارب شيله من عقلي و قلبي 

.............. ..............

في مكان تانى في مصر ..

ساره و هى نازله على السلم و رايحه للسفره  : صباح الخير 

الكل : صباح النور 

هدى : اومال فين جوزك

ساره : عمرو مشي بدرى علشان في شغل كتير في الشركه 

على : ايوا انا قلتله فعلا يمشي بدرى كويس 

على باس علا اللى كانت قاعده جنبه : يلا بعد اذنكم انا كمان 

علا : بابا انا كنت عاوزه اروح عيد ميلاد صاحبتي النهارده 

على بضيق : احنا مش اتفقنا مفيش عيدميلاد بالليل تانى بعد المره الاخيره 

علا بتوسل : و الله يا بابا مش هتأخر و اصلا صاحبتى دى تبقي بنت خال ملك يعنى هبقي عند جدتها 

على بنفاذ صبر : تمام بس كله بميعاده و السواق يبقي معاكى مفيش حاجه اسمها عربيه لوحدك  

على كمل بحب : الفلوس مع ماما ابقي خدى هاتى هديه لصاحبتك 

علا حضنته بسعادة : حاضر ربنا يخليك ليا 

ماما انا هروح الكليه بقي دلوقتى 

هدى ودعت علا : ساره عندك ميعاد عند الدكتور صح ! 

ساره : اه يارب يقول اى حاجه جديده بقي في حوار الحمل دا من بقالى 4 سنين نفسي اشيل بيبي يا ماما 

هدى بحب : يا حبيبتى إن شاء الله ربنا هيرزقك والله 

ساره بحزن : يارب 

..... ....... ....... ........ ........ 

يوسف خلص يومه في الجامعه و بعدين اتصل على مريم 

مريم بصوت هادى : ربع ساعه و هطلع من الكورس 

يوسف : طيب هستناك في الجامعه متمشيش 

مريم : حاضر 

هاجر شافت يوسف من بعيد : يوسف 

يوسف في نفسه : يارب منتخانقش خناقه كل يوم 

هاجر : وحشتنى 

يوسف : و انت اكتر يا حبيبتى 

هاجر : ما تيجي نتغدا مع بعض من كتير اوى مقعدناش و اتكلمنا سوا 

يوسف : معلش يا هاجر النهارده مش هقدر بجد 

هاجر بعصبيه : هو كل يوم مش هتقدر 

يوسف : وطي صوتك 

هاجر بتصنع : اسفه انا بس عاوزه اعرف انت ليه مبقتش تتكلم معايا زى الاول و مش بنخرج و لا بنعمل اى حاجه 

يوسف بندم  : انا تعبان بس والله النهارده ووعد هخرجك و نتعشا سوا عارف انى مقصر معاكى 

هاجر : و لا يهمك يا حبيبي ، هاجر كملت بخبث : انا شفت صحبتك النهارده مريم 

يوسف : ايوا هى بتاخد كورس هنا و محاضرات في الجامعه هنا 

هاجر : امممم شفتها مع ساهر خليها تبعد عنه هو مش كويس زى مانت عارف 

يوسف بضيق : و هى بتعمل ايه مع ساهر 

هاجر تصنعت الغباء : i don't know همشي بقي علشان بابى مستنينى 

يوسف : سلام 

بعد خمس دقايق 

مريم : يوسف 

يوسف : خلصتى ! 

مريم لعبت في شعره : اومال لو مخلصتش كنت هجيلك ليه 

يوسف : انت اتعرفتى على واحد اسمه ساهر النهارده ! 

مريم بضحك : انت بتراقبنى ولا ايه ، ايوا 

يوسف : ملكيش دعوه بيه تانى 

مريم : ليه 

يوسف : كده و خلاص هو مش كويس 

مريم محبتش تطول في الكلام علشان يوسف كان باين عليه الغضب : حاضر 

يوسف ابتسم لما سمعت كلامه : طيب يلا أنا جعان اوى و مصطفي قال هيجي يقضي اليوم معانا 

مريم بفرحه : بجد 

يوسف : امممم 

................. ................. ................

عند علا بالليل كانت بتلبس علشان تروح الحفله و جهزت و نزلت 

علا باست هدى : ماما انا ماشيه 

هدى : خلى بالك من نفسك 

علا : حاضر 

بعد شويه كانت علا وصلت و دخلت تدور على نيرمين و ملك 

ملك شافتها وراحت عندها : علا 

علا حضنتها : كنت بدور عليكى فين نيرمين اديها هديتها 

ملك : تعالى نروحلهم 

ملك خدت علا وراحو عند المكان اللى كانت فيه نيرمين و كان معاها مروان

نيرمين : لولو 

علا : كل سنه و انت طيبه يا حبيبه قلبي 

مروان لملك : مين علا دى ، نيرمين مستنياها من بدرى 

ملك : صاحبه نيرمين و صحبتي و اخت يوسف جوز صحبتى 

مروان : ايه اللفه دى كلها 

نيرمين : علا دا مروان اخويا الوحيد و الكبير ، و دى علا صحبتى يا مروان 

مروان : اهلا نورتينا 

علا : شكرا 

مروان : بعد اذنكم 

مروان مشي و علا اتكلمت : اخوكى عسول عنك يا نيرمين 

نيرمين : والله 

علا : متجوز ! 

ملك قرصت علا بهزار : ما تتظبتى يا علا 

علا : اه ياستي بهزر 

............ .......... . ............

عند مريم و يوسف 

مريم خبطت على باب الاوضه : يوسف الغدا جاهز 

يوسف : حاضر طالع 

باب الشقه خبط ..

مريم : دا اكيد مصطفي  فتحت 

مصطفي : هلا والله 

مريم حضنته : حبيبي فرحت اوى انك هتقعد معايا النهارده 

يوسف خرج : حمد لله على السلامه يلا نتغدا 

خلصوا غدا و مريم دخلت المطبخ تعمل قهوه 

يوسف شد مصطفي : من غير تحوير ايه بينك و بين ملك !

مصطفي بصله فجأه : .......

#رواية_زواج_مدبر ♥️

#البارت_الثامن

بقلمي شروق خليل ✍️

يوسف سحب مصطفي و قعدوا برا : من غير تحوير ايه بينك و بين ملك 

مصطفي بصله بصدمه و توتر : ملك ! و ايه هيكون بينى و بينها يعنى 

يوسف حول نظره لعين مصطفي : مصطفي انت كذا*ب اوى ، البنت دموعها نزلت النهارده و اتوترت اوى لما شافتك 

يوسف كمل بخوف : أوعى تكون ضايقتها قبل كده او ..

مصطفي قاطعه بسرعه : انت عبيط يا بنى ولا ايه مفيش حاجه من دى ، ملك دى غاليه اوى عندى 

يوسف ضحك بخبث : اممم غاليه ازاى بقي و اتوترت ليه الدمعه إللى نزلت فجأه دى وراها حاجه وحشه 

مصطفي بندم : كانت قالتلى أنها بتحبنى قبل ما اسافر وقتها كان عندها 19 سنه و لسه يدوب مخلصه اولى كليه و كانت طايشه و بصراحه مكنتش هعلق واحده بيا و انا مسافر و خاصه انها غاليه اوى عندى زيها زى مريم انا عيشت معاهم وقت طويل من عمرى 

يوسف : امممم طيب انت بتحبها يعنى ولا ايه !

مصطفي : مش عارف بجد لحد دلوقتى مجاوبتش نفسي على السؤال دا انا كنت وقتها حاسس بمشاعر ناحيتها بس أنا سافرت يا يوسف و رميت كل حاجه ورايا كنت مش بعمل حاجه غير اهتم بعلاج ماما و اشغل نفسي في الشغل حتى لحد دلوقتى محبتش ولا اتجوزت قفلت الصفحه دى خالص من حياتى مش عارف ليه و مش عارف ايه لازمه الكلام دا كله 

يوسف : بس البنت لسه بتحبك و كان باين عليها أوى يمكن مريم ملاحظتش دا بس كل ما كان سيرتك بتيجي كنت بحسها مهتمه و حزينه في نفس الوقت 

مصطفي بضيق : يوسف انا عارف كل دا عارف بس خلاص يعنى حياتى اتغيرت و المكان اتغير و انا ذات نفسي اتغيرت حتى لو في مشاعر فهي هتفضل في نفس المكان اللى فيه و مش هتطلع من جوايا ليها لأنها خلاص بعيده و انا جرحتها بكلامى لما اتكلمت اظن كل حاجه خلصت 

يوسف كان هيتكلم بس مصطفي كمل : ممكن نقفل على الموضوع دلوقتى مش عاوز مريم تعرف حاجه و انت كمان فكك 

يوسف في نفسه : عيونك فضحاك و شكلك بتحبها بس يعالم ممكن ربنا يغير الحال و تتلاقوا 

..... ...... ....... ....... .......   .....

في حفله العيد ميلاد ، كانت علا ماشيه زى ما وعدت باباها 

نيرمين بزعل : خليكى شويه معايا و هوصلك 

علا : لا الحفله خلصت كده كده يابنتى و بابا زعل منى لما اتأخرت اخر مره 

نيرمين : هنتقابل في الكليه ! 

علا : طبعا 

ملك : ماشيه ولا ايه يا علا 

علا : ايوا 

ملك : طمنينى لما توصلي 

علا ابتسمت ليهم : حاضر سلام 

علا كانت خارجه بس النور كان باهت و شبه مطفي خبطت في واحده بالغلط 

جنى : انت غبيه العصير وقع كله على فستانى هعمل ايه دلوقتى 

علا بتوتر : انا اسفه بجد مش قصدى بس الدنيا ضلمه شويه و مشفتش 

جنى بعصبيه : ليه عاميه مثلا 

علا بضيق : انا قلتلك اسفه المفروض تتكلمى باسلوب احسن من كده 

جنى : هو انت هتعلمينى اتكلم ازاى كمان 

نيرمين جات من وراهم و مروان خد باله من بعيد فقرب : في ايه يا جنى صوتك عالى ، ايه دا علا ! لسه مامشيتيش

جنى بصوت عالى : الاستاذه وقعت عليا العصير و قال ايه اصل الجو كان ضلمه شويه 

نيرمين بضيق : و فيها ايه ما تدخلى تغيريه أو تغسليه ملوش لازمه تزعقي كده 

جنى : خلاص كده الفستان باظ و العصير مش هيطلع منه يعنى هلقحه انا مش ذنبي أنها عاميه

علا اتضايقت من تصرفات جنى قدام نيرمين و مروان : انا مش عاميه قلتلك الضلمه وترتنى علشان بخاف منها لكن مش معنى كده تفضلي تعلى صوتك 

مروان : خلاص حصل خير 

علا بضيق : لو على الفستان هشتريلك غيره زيه و اغلى منه كمان و ابعته مع نيرمين ، بعد اذنكم و اسفه يا نيرمين على الدوشه اللى سببتها 

نيرمين شافت علا خرجت و قالت : علفكره مكنش ليه لزوم تعملى كده دا فستان يعنى انت كسرتي خاطرها و هى بتخاف من الضلمه من لما كانت صغيره 

مروان بضيق : المفروض تتكلمى باسلوب احسن من كده يا جنى 

جنى حاولت تكون كويسه قدام مروان و اتكلمت بهدوء عكس ما كانت بتعمل مع علا : و الله يعنى انا اتضايقت علشان الدريس مش اكتر 

( جنى بنت خاله مروان و نيرمين و بتشتغل مع مروان في شركته و بتحاول تقرب منه و يحبها ) 

عند علا خرجت وركبت العربيه بضيق و حاولت تبقي هاديه لحد ما وصلت البيت دخلت اوضتها و فضلت تعيط و تتنفس بصعوبه 

على خبط على الباب و فتح : علا حبيبتى انت جيتى 

علا مسحت دموعها و ابتسمت : ايوا يا بابا لسه واصله حالا حتى لسه مغيرتش 

على قرب منها بقلق : انت كنت بتعيطى ! مالك حد عملك حاجه 

علا عيطت اكتر : في واحده في واحده اتريقت عليا هناك وودا كله من علشان العصير وقع عليها بسببي و حسستنى انى شحاته من تصرفها و انا كنت في ضلمه يابابا والله 

على خدها في حضنه ومسد على شعرها بحنان : أهدى أهدى ليه كل العياط دا بكره تجيبي فستان اغلى من بتاعها كمان و تبعتيه و تعرفيها انك احسن منها 

علا : دى كسفتنى قدام نيرمين وأخوها و قالتلى يا عاميه هو انا ذنبي انى عندى فوبيا من الضلمه و لا ذنبي اللى حصلي 

فلاش باك ..

علا كان عندها 6 سنين و كانت بتلعب هى واخواتها في جنينة البيت و دخلت تستخبي في اوضه الخزين و الكراكيب 

علا بعد حوالى 10 دقايق حاولت تفتح الباب علشان تخرج بس معرفتش فضلت تخبط على الباب بخوف و دموع : عمر ياااا عمر يا ساره 

محدش كان سامعها و كان عمر و ساره متلهيين في اللعب ، عدى وقت طويل جدا و هى جوه بتعيط و خايفه من الضلمه و الكركبه حواليها 

على : يلا يا حبايبي علشان الاكل 

هدى : يلا يا على هات الاولاد 

على : جينا اهو فين علا 

هدى : مش عارفه كانت معاهم 

على بقلق : علا فين يا عمر 

عمر : مش عارف احنا كنا بنلعب و بحسبها دخلت لماما 

على و هدى دورو عليها في كل مكان لحد ما وصلو لصوتها بعد فتره طويله 

على فتح الباب بخوف و حضنها كانت بترتجف بخوف : باااابا انا خايفه انا هموت 

على : متخافيش يا حبيبتى بعيد الشر انا هنا انا هنا 

باك ...

على بحب : انت مش عاميه انت جميله الجميلات هى اللى مريضه و مش متفهمه إنك بتخافي من الضلمه و بعدين خلاص دى مره و مش هتشوفي البنت دى تانى 

علا :. صح 

....... .......   ........ ...........

مريم : مصطفي ايه اخبار الشغل 

مصطفي و هو بيتفرج على الشاشه : تمام الحمد لله 

يوسف فونه رن و كان جنب مصطفي 

مصطفي : مين روحى دى 

يوسف بص لمريم بتوتر و هى كذلك  : دى دى 

مريم اتكلمت بسرعه : دى ساره أخته 

يوسف : ايوا ساره هى ساره 

مصطفي استغرب من طريقتهم : طيب هتقعد باصصلي كتير رد 

يوسف : طيب بعد اذنكم هرد جوا 

يوسف دخل : الو يا حبيبتى 

هاجر : مبتردش دا كله ليه 

يوسف : كنت مشغول شويه و الموبايل مكنش جنبي 

هاجر : اممم تمام عامل ايه 

يوسف : الحمد لله و انت 

هاجر : انا تمام متفقناش هنخرج امتى 

يوسف : اه بكره نحدد بصي انا هقفل دلوقتى علشان الباب بيخبط و هرن عليكى كمان شويه 

هاجر بملل : ماشي 

يوسف خرج لقي مريم و مصطفي بيتكلموا 

مصطفي : ها جيت فين الاوضه اللى هنام فيها 

يوسف : دى 

مصطفي : طيب انا تعبان جدا هدخل انام 

يوسف و مريم : احنا كمان 

مصطفي : تمام صحينى لما تصحي يا مريومه 

مريم : حاضر عيونى 

كل واحد راح على اوضته بس مصطفي وقف فجأه 

مصطفي : ثانيه واحده انتم مش بتناموا في نفس الاوضه ! 

يوسف وقف فجأه بعد ما كان بيفتح باب الاوضه و بص لمريم : هاااااا 

#رواية_زواج_مدبر ♥️

#البارت_التاسع

بقلمي شروق خليل ✍️